με μια αγνωστη αρρωστια στην σαρκα

 Περνωντας βλεπεις τρομακτικα μερη.
   ανατριχιαζεις απεναντι στην φρικιαστικη εικονα του ερημου δασους στα σκοταδια.
  Βλεπεις πλασματα να τρεχουν μουλοχτα και γρηγορα αναμεσα στα δεντρα
    κυνηγημενα απο κατι.
Σταματανε καθε τοσο στην κορυφη το λοφου 
  και ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ στο κενο.
 ουρλιαζουν πονους, κραυγαζουν οτι τους τρωει τα σωθικα και 
 τρελενονται στην ιδεα της επαφης με το ασπρο φως της σεληνης.
           Ξημερωνει,
               ενας καπνος τυλιγεται γυρω τους και τα αγκαλιαζει στοργικα,
              τα τυφλωνει.
   Αφηνονται στο γλυκο του αγγιγμα 
                              και τα σκοτωνει περνωντας τους την ανασα.