....

 Δεν εχω ψυχολογικα προβληματα ουτε ειμαι συναισθηματικα φορτισμενη. Ναι, με πιανουν τα δακρυα οταν βλεπω ενα αδεσποτο (κυριως σκυλο, τους νιωθω καλυτερα), μεσα στην βρωμα της πολης να με κοιταει και να ζηταει απλα "βοηθεια". Οπως ειπα και πριν οχι δεν εχω καποιο προβλημα επειδη αισθανομαι..και θα επρεπε να νιωθεις σκουπιδι, που εισαι, που ενα αδεσποτο ειναι πιο εμπιστο να μιλησεις, συμμεριζεται τον πονο μου και εχει πολυ περισσοτερο μυαλο και συναισθημα απο το ειδος σου. Ο,τι δινει παιρνει. Το ειδος σου απλα "τον παιρνει", και κοιτα μαλακα με βαζεις σε θεση να μιλαω αισχρα. Παραδεξου οτι δεν ειναι λιγοι αυτοι που απογοητευτηκαν απο τους ανθρωπους. Θα επρεπε να ντρεπεσαι με την αηδια που κουβαλας και προκαλεις στους αλλους. Γεμιζεις το κεφαλι σου με σκατα και κρεμεσαι απο  καποιον αλλον και τον κανεις αναγκη σου, τον κανεις το ναρκωτικο σου που αν δεν παρεις "την δοση σου" την γαμησες(παλι εβρισα), εξαρτιεσαι. Μηδενικη δυναμη και πεφτεις στο χαμηλοτερο επιπεδο που εχει υπαρξει. Σιχαινομαι το ειδος σου και γι'αυτο παντα θα πινω "στην υγεια των αδεσποτων".